Выступленне Прэзідэнта Беларусі на цырымоніі ўскладання кветак на плошчы Перамогі 3 ліпеня 2020 года

Паважаныя суайчыннікі, дарагія ветэраны, шаноўныя госці нашай сталіцы! Дазвольце ад імя беларускага народа павіншаваць усіх вас з Днём Незалежнасці нашай Беларусі! Тут, на гэтым свяшчэнным месцы мы аддаём даніну памяці героям, якія змагаліся за нашу зямлю і набліжалі гэты дзень Вялікай Перамогі. У гады Вялікай Айчыннай вайны беларускі народ зрабіў гістарычны выбар - паставіў сваю свабоду тады вышэй за сваё жыццё. Іншага выбару і быць не магло ў нашчадкаў старажытнага славянскага народа - моцнага, гордага і незалежнага. Народа, які ніколі і нікога не прыгнятаў. Народа, які сам ніколі не быў рабом. Таму непрымірымая барацьба з захопнікамі ішла на нашай зямлі з першага і да апошняга дня акупацыі. Партызаны, падпольшчыкі, мірныя жыхары, якія дапамалі ім, - мільёны людзей свядома ішлі на смерць, не жадаючы служыць нацыстам. У радах Мінскага падполля з ворагам змагаліся тысячы савецкіх мінчан. Сотні герояў падполля ў Мінску закатаваны ў падвалах СД, расстраляны і павешаны. І мы не знойдзем у Еўропе іншы такі горад, у якім ва ўмовах вельмі жорсткага акупацыйнага рэжыму дзейнічаў такі масавы рух супраціўлення. Цяпер менавіта той час, калі трэба, каб яшчэ гучна і гучней гучалі імёны Івана Кавалёва, Ісая Казінца, Дзмітрыя Караткевіча, Уладзіміра Амельянюка, Івана Кабушкіна і многіх-многіх іншых. Гэта сапраўдныя патрыёты, рэальныя, непрыдуманыя героі. Нашы суайчыннікі, якія так мала жылі, але так шмат змаглі зрабіць для нашай Айчыны. Разам з імі мы страцілі ў той вайне кожнага трэцяга жыхара краіны. Не стамляюся гэта паўтараць для тых, хто робіць выгляд, што не ведае, якую вялікую цану заплаціў наш народ за жыццё і свабоду будучых пакаленняў, нас з вамі. Беларусь памятае і воінаў брацкіх рэспублік, якія прынялі апошні бой на нашай зямлі. Беларусь памятае ўсіх, хто вызваляў ад фашызму Прыбалтыку і Польшчу, Балгарыю і Румынію, Венгрыю і Аўстрыю, Чэхію і Германію і застаўся там навечна пад абеліскамі. Мы смуткуем аб ветэранах, якіх ужо няма з намі. Давайце ж іх светлую памяць, усіх герояў Вялікай Айчыннай вайны ўшануем мінутай маўчання! (Мінута маўчання) Асаблівыя словы ўдзячнасці я адрасую ветэранам, якія цяпер разам з намі. Дзякуй вам за тое, што выстаялі і абаранілі Радзіму! Вашы бязмежная мужнасць, стойкасць і патрыятызм сталі для нас тым арыенцірам, які дапамагаў і дапамагае нам трымаць любыя ўдары сучаснасці. Паважаныя сябры! Мы разам будуем нашу незалежную дзяржаву. Мы ганарымся сваёй гісторыяй і беражом памяць аб гераічным мінулым. Беларусь - міралюбівая дзяржава і будзе такой заўсёды. Мы выступаем за дыялог краін і народаў, за ўзаемавыгаднае супрацоўніцтва выключна на раўнапраўнай аснове. Але сучасны свет становіцца ўсё больш складаным і небяспечным. І сёння многія задаюцца пытаннем: што будзе заўтра? Адказ просты. Наша будучыня залежыць толькі ад нас саміх. Ніхто не можа звонку пахіснуць тую стабільнасць і незалежнасць, якія сёння ў Беларусі. Толькі мы можам вяршыць лёсы свайго народа на гэтай зямлі. Усё залежыць толькі ад нас. Моц і сілу дзяржавы, непахіснасць яе суверэнітэту вызначае народ сваёй працай, адзінствам і адданасцю роднай зямлі. Дарагія сябры! Сёння сімвалічны дзень, ды і ўсё жыццё чалавека, тым больш дзяржавы, створана, як мне здаецца, з сімвалаў. Гэта вялікі сімвалізм, які мы назіраем сёння па ўсёй краіне. Тут, у гэтай тысячнай калоне разам са старымі, ветэранамі, пакаленнем пасляваенных гадоў наша моладзь. І гэта галоўны сімвал сённяшняга дня. Памятайце, пакуль мы разам са сваімі дзецьмі прыходзім да мемарыялаў і абеліскаў, Гасподзь будзе з намі, ён нас заўсёды зможа абараніць ад бур і нягод. Але як толькі мы забудзем народную сцежку да гэтых велічных месцаў гісторыі нашай краіны, чакайце бяду. Дзе б вы ні былі: у маленькім гарадку, невялікай вёсачцы, аграгарадку, у абласных цэнтрах або сталіцы нашай Радзімы, - праязджаючы міма, не забывайце спыніцца каля маленькага помніка, каля велічнага абеліска, у вёсцы Боркі і Ала Магілёўскай і Гомельскай абласцей, у легендарнай Брэсцкай крэпасці, тут, у цэнтры нашай сталіцы, не забывайце прыйсці са сваімі дзеткамі і пакласці кветку на гэтыя магілы, палявую кветку. І за гэта нам будзе адплачана ў нашым жыцці. Не павінна зарасці народная сцежка. Мы сваімі дзеяннямі, сваімі ўчынкамі павінны даказаць, што Беларусь памятае! Я жадаю нашай роднай Беларусі міру і працвітання. А беларускаму народу, усім нам - здароўя, шчасця і дабрабыту. Са святам вас, дарагія сябры! З Днём Незалежнасці! Па матэрыялах сайта БЕЛТА.